Κι εδώ η Φρανσουάζ Σαγκάν καταπιάνεται με το οικείο της θέμα, την ανέμελη και ανεύθυνη ζωή μιας νέας γυναίκας, και μας δίνει ένα παράδειγμα προς αποφυγήν. Η Λουσίλ, η ηρωίδα της «Υποταγής», έχει κάνει αρχές της ζωής της την απραξία, τη νωχέλεια και την καλοπέραση. Ο ερωτικός δεσμός της με τον εργατικό Αντουάν δεν υπήρξε τόσο δυνατός, ώστε να την τραβήξει από την απραξία και την άνεση που της προσφέρει ο πλούσιος Σαρλ. Θα πέθαινε από δυστυχία, αν αναγκαζόταν να εργαστεί. Της είναι αδιανόητο να επιστρέψει στη στέρηση και ν’ αγωνιστεί για να κρατήσει τον έρωτα του Αντουάν. Η επιστροφή της στον Σαρλ είναι η μόνη λύση: η επιστροφή της στη μοναξιά. Και δεν θ’ αργήσει ν’ ακουστεί η τυμπανοκρουσία της ήττας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]