«Τρελό» αγρίμι μέσα στη ζούγκλα της μεγαλούπολης, που μπορεί να είναι η Μόσχα, αλλά και οποιαδήποτε άλλη πολυάνθρωπη μητρόπολη του κόσμου μας, ο Φιοντόρ πασχίζει να βρει το νόημα της ζωής και της ύπαρξης μέσα από βίαιες ή και φονικές, ακόμα, πράξεις. Η γνωριμία του με μια ομάδα ιδιόμορφων περιθωριακών, ανάμεσα στους οποίους είναι ο θρησκόληπτος Αλιόσα, ο γερασμένος και ξεπεσμένος πανεπιστημιακός καθηγητής Αντρέι Νικίτιτς, η τρυφερή και γήινη Κλόντια, ο παρανοϊκός Πέτια και ο ανατριχιαστικός Ιζβίτσι, θα δώσει καινούριες διαστάσεις στην απελπισία του και θα επενεργήσει ερεθιστικά στην αγριότητά του. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]