Ο Αρχιμανδρίτης Τζόσλιν οραματίζεται ότι ο Θεός τον επέλεξε για να υψώσει ένα τεράστιο κωδωνοστάσιο πάνω στο μεσαιωνικό του καθεδρικό ναό. Χωρίς θεμέλια και παρά τις αγωνιώδεις συμβουλές κληρικών και μαστόρων μαζί, το κωδωνοοτάσιο χτίζεται -οκτάγωνο το οκτάγωνο, αέτωμα το αέτωμα-, μέχρι που η σκιά του πέφτει σκοτεινή στην πλάση που απλώνεται από κάτω. Ακόμα σκοτεινότερη πέφτει πάνω στον ίδιο τον Αρχιμανδρίτη.