Το αισθητήριο του ηχοχρώματος άνοιξε στον Μότσαρτ αναπάντεχες προοπτικές στον τομέα της λυρικής έκφρασης. Στους Γάμους του Φίγκαρο, ακόμη περισσότερο στον Ντον Τζιοβάννι και, κυρίως, στο Μαγικό Αυλό, η ορχήστρα συμμετέχει τολμηρά στη δράση με τη συγκινησιακή δύναμη του ηχοχρώματος του ενός ή του άλλου από τα όργανά της. Πρόκειται για ένα τόλμημα που η ιστορική του σημασία δεν έχει υπογραμμιστεί αρκετά. . . Εμίλ Βυλερμόζ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]