Ο πατέρας του ήθελε να τον κάνει γιατρό, η μητέρα του ανώτερο κληρικό και ο θείος του αξιωματικό του αυτοκρατορικού στρατού. Εκείνος όμως ήταν αποφασισμένος να υπηρετήσει την τέχνη, γιατί η μουσική τον είχε κερδίσει από τότε που βρήκε πεταγμένη σε κάποιο συρτάρι μια παλιά φλογέρα. Η απόφαση αυτή του στοίχισε ακριβά, γιατί απ’ τα πρώτα του κιόλας χρόνια αντιμετώπισε την αντίδραση των δικών του, την αμφισβήτηση εκείνων που κατείχαν κάποιες θέσεις στα μουσικά Ιδρύματα της Γαλλίας και τέλος τη φοβερή ανέχεια που πολλές φορές άγγιζε τα όρια της μιζέριας. . . Κι όμως κατόρθωσε να επιβληθεί με την επαναστατική του τέχνη, που άνοιξε νέους δρόμους στην εξέλιξη της ρομαντικής μουσικής στην Ευρώπη. Στην ιστορική αυτή βιογραφία, ο Γιώργος Δρόσος παρουσιάζει και αναλύει τη θυελλώδη ζωή του και το χώρο όπου έζησε, κινήθηκε και δημιούργησε. Αναφέρεται στο ρόλο που έπαιξαν οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, αλλά και μεταγενέστεροι όπως οι Γκαίτε, Σαίξπηρ και Μπάιρον στη διαμόρφωση του έργου του. Όπως ο Βάγκνερ στη Γερμανία, έτσι και ο Μπερλιόζ στη Γαλλία πάλεψε με όλες τις δυνάμεις του εναντίον κάθε είδους ξενόφερτου μιμητισμού, κατά του μπελκάντο και των αναξιόλογων λιμπρέττων. Πρωταγωνιστής σε όλα τα έργα παραμένει πάντα ο ίδιος, που μάχεται με μοναδικό όπλο την αγάπη για το ωραίο και το υψηλό, που οδηγεί στη λύτρωση του ανθρώπου από κάθε δεινό. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]