Στο ενδιαφέρον αυτό βιβλίο του Κ. Χ. παριστάνεται ο κόσμος της βίας, συγκροτημένος, σχηματισμένος, συνθεμένος από εκείνους που δέρνουν και από εκείνους που δέρνονται - παθητικά, μοιραία, άβουλα, ως κτήνη και στο τέλος με απόλαυση και ηδονή. Μέσα σε τερατώδη και αλλόκοτα σκηνικά, παίζεται η τραγικοκωμωδία της μάζας που έχει παραδεχθεί και αποδεχθεί το ρόλο του θύματος. Γράφτηκε σε κλίμα κατάθλιψης των κοινωνικά και εθνικά ευαισθητοποιημένων πολιτών, τραγικής διάψευσης των ελπίδων που είχαν δειλά ανθίσει ύστερα από ένα μακρόσυρτο, ανθρωποφάγο πόλεμο, όπου και ο τόπος μας είχε πληρώσει εξοντωτικό τίμημα.