Οι ιστορίες του βιβλίου αυτού είναι μια κατάδυση μέσα στη μνήμη και ένας εξορκισμός του χρόνου. Ο συγγραφέας τρομαγμένος από την καθημερινή ρευστοποίηση, προτείνει την προσήλωση σ` ένα σημείο, την πίστη σε μια αξία, τον έρωτα σ` ένα πρόσωπο. Πραγματικό κι ονειρικό δένονται σε μια ενότητα λειτουργική στις διηγήσεις του.
Η αναχώρηση του ανθρώπου του άστεως κι η προσπάθεια καταφυγής στον περιούσιο χώρο της φύσης, αποβαίνει πάντα μια κίνηση μάταιη και ταυτόχρονα υπερφίαλη.
"Η ιστορία", ωστόσο γίνεται πηγή άντλησης του προσωπικού χρόνου. Ο αυθεντικός αυτός χρόνος θα παρεμβληθεί σα μοναδική νησίδα σωτηρίας. Στο δικό του χρόνο θα ξαναβρεί ο άνθρωπος τον πρωταρχικό του ρυθμό, αντιστεκόμενος έτσι δυναμικά σε μια σκληρή πραγματικότητα.