Η τριλογία του Χρήστου Φίφη είναι αποτέλεσμα μιας ενδοσκοπικής στροφής
εκ μέρους όλων μας. Η οντολογική πυξίδα του είναι η ασίγαστη αγωνία του
να κατανοήσει το μεταναστευτικό μας “Εμείς”, όχι όμως μουσειακά. Για τον
συγγραφέα, ακόμη και το παρελθόν μας είναι ζωή που πρέπει να
κατανοηθεί στην ιστορική και υπαρξιακή της πολυπλοκότητα. Γι’ αυτό,
άλλωστε, ο ιστορικός είναι και ποιητής».
-Δρ Γιώργος Βασιλακόπουλος (La Trobe University) για τα βιβλία του
Χρήστου Φίφη: Πού είναι το μέρος για ένα χωριό; (2011), Από τους καθ’
ημάς Αντίποδες (2015) και Ελληνοαυστρα- λιανές Αναφορές (2016).
«Αρχίζοντας με έναν διαλογο πάνω στην καταγωγή, ο Φίφης καταδύεται στις
αναμνήσεις της παιδικής του ζωής, στο μακρινό του χωριό, που δεν έφυγε
ποτέ από τον νου του ακόμα και μεσα στους πολύβουους και πολύκοσμους
δρόμους της Μελβούρνης. Πολλά ποιήματα διαβάζονται σαν αφηγηματικές
ανακλήσεις προσώπων, τόπων και εμπειριών που τώρα υπάρχουν στη
μνήμη του ποιητή. Το μεγαλο κατόρθωμα της ποίησης του Φίφη είναι ότι
υπονομεύει το κράτος της λήθης και της αμνησίας. Διατηρώντας αυτές τις
μνήμες ζωντανές, ένας ολοκληρος κόσμος συνεχίζει να υπάρχει και να ζει
για τη νέα γενιά και τους Έλληνες παντού».

–Βρασίδας Καραλής, «Η Διασπορική Ποίηση του Χρήστου Φίφη».