Στο βιβλίο `Οι ακρίδες` δεν περιγράφονται επεισόδια ξεθωριασμένα, αλλά πράξεις Ελλήνων πολιτικών, `απόστολων του πολέμου κατά της τιμιότητας`, που έσυραν τον τόπο μας στον γκρεμό και την ανυποληψία.
Ο συγγραφέας, που έζησε από κοντά την εξουσία, κάνοντας `ανατομία` στο εθνικό ελληνικό έγκλημα, υποστηρίζει την άποψη πως: `Βουλή που δεν τη διευθύνει η λαϊκή θέληση, αλλά η θέληση του εκάστοτε Πρωθυπουργού, δεν έχει καμιά σχέση με τη δημοκρατία και πως η πολιτική ζωή στον τόπο μας είναι μια συνεχής ενέδρα. Απ` τη μια μεριά σωρεύεται η ασυνειδησία εκείνων που στήνουν την ενέδρα, κι απ` την άλλη ανάβει η οργή κι η πίκρα των πολλών, που πέφτουν μέσα`.
Περιγράφοντας με σάτιρα, χιούμορ και απλή γραφή την πλοκή των γεγονότων (παρανομίες, προδοσίες, μίση, αγάπες, αδικίες, απάτες, δολοπλοκίες, κομματικές σκοπιμότητες και έρωτες), `αποκρυπτογραφεί` την ψυχοσύνθεση των πολιτικών εκείνων, που οδήγησαν τον τόπο μας εκεί που τον έφεραν, αλλά και του λαού μας, που, ξεχνώντας τα λανθασμένα πολιτικά του βήματα, ξεγελιέται συνέχεια.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]