Δεν είναι μόνο οι `αλήθειες` (ή οι ιδέες) που έχουν ιστορία, αλλά το ίδιο το κριτήριο του αληθινού και ψεύτικου. Στους Έλληνες υπήρξε μια εποχή όπου, για να γνωρίσουν το παρελθόν, ήταν αρκετό να το επινοήσουν· εντούτοις δεν ήταν πλαστογράφοι· αργότερα, η αλήθεια συνίστατο στην αντιγραφή αυτού που `ήταν γνωστό`: και ο Bossuet θα θεωρήσει ακόμα το μύθο σαν μια κοινώς αποδεκτή αφήγηση. Το βιβλίο τούτο αφηγείται την ιστορία-συγγνώμη την ερμηνευτική - έξι ή επτά τέτοιων `γεγονότων της αλήθειας`. Στους ίδιους τους Έλληνες στους οποίους οι σύγχρονοι είχαν την καλοσύνη να χαιρετίσουν τη γέννηση της Ιστορίας, του Ορθού Λόγου, της Επιστήμης. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]