Μέρα σαν όλες τις άλλες

Παρατηρώντας την εντυπωσιακή σύνθεση του εξωφύλλου, όπου συναντώνται στις διαστρωματώσεις των χρωμάτων τα θέματα που διαχειρίζεται ποιητικά με πολλή ευαισθησία, χωρίς κραυγές οργής ή πόνου, μοιάζει ν’ αγγίζει όλα τα πράγματα με τρυφερότητα και αγάπη. Και τα αναδεικνύει με τον δικό της απλό, φυσικό τρόπο χωρίς να τσαλακώνει το νόημα και την ευαισθησία τους… Σιγανά και ταπεινά περιγράφει καταστάσεις και γεγονότα που άφησαν τα σημάδια τους στη ζωή της, δημιουργώντας το υπόστρωμα που αποτελεί έναν από τους βασικότερους συντελεστές της καλλιτεχνικής δημιουργίας, και φωσφορίζουν στο σώμα της ποίησής της… Ωστόσο, η Αναστασία Βασιλάκου δεν μένει προσκολλημένη στον εαυτό της και στη δική της μοίρα. Την απασχολεί και το κοινωνικό/πολιτικό/οικονομικό γίγνεσθαι της κάθε μέρας, η τύχη του σημερινού κόσμου, τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, κάνει μάλιστα και καταγραφές των εξελίξεων της κάθε μέρας με καλυμμένη ειρωνική διάθεση.

(Απόσπασμα από κριτική της Ελένης Χωρεάνθη στο ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό Διάστιχο.)